Siedzę i myślę co tu napisać i mam pustkę w głowie. Totalną pustkę taką jak po bombie atomowej. Nie będę pisać o problemach, bo chyba by serwera zabrakło na moje narzekanie, powodów do radości ostatnio tez dużo nie bywa. Dzieciaczki rosną jak na drożdżach i tylko ciagle wyrastają z ubranek . Lenulka od niedawna stała się samodzielna. Sama zje, sama pójdzie się załatwić i wiedzę, ze sprawia jej to bardzo dużo radości. Nikoś jest szczęśliwy, bo ma kompana do zabawy tylko nie zawsze chce sie z nią dzielić zabawkami, a nawet zabiera siostrze samochodziki. 

Każdą wolną chwilę spędzamy na dworze, bo szkoda nie skorzystać z takiego pięknego słoneczka. Dom zaniedbany, bo kiedy mam cokolwiek zrobić. Jak dzieci idą spać ja padam razem z nimi. Zawsze duze dawki powietrza sprawiały, ze szybko robiłam się senna. Wstaję o 6, by upichcić jakiś obiąd, wstawić pranie, poprasować zanim pobudzą się dzieciaczki

A teraz tylko siedzę i siedzę i spoglądam na dzieciaczki bawiące się, a to w piasku, a to na zjeżdżalni. Łapię promienie słoneczne i dzisiaj przeglądając się w lustrze z niedowierzałam patrzyłam na tą muśniętą słońcem buzię. Do niedawna zazdrościłam karnacji Lenusi, a sama nie jestem lepsza. 

Mam nadzieję, że znajdę częściej trochę czasu żeby naklepać tu kilka słów, ale uwierzcie ciężko jest mi wygospodarować trochę wolnego czasu