Ile mozna dzielić swoje łoze z dzieckiem, które na dodatek budzi się co 1,5 godziny domagając się cyca. W poniedziałek, po kolejnej morderczej nocy, powiedziałam DOŚĆ.

Łózeczko do tej pory uzywane było tylko w czasie popołudniowej drzemki i to nie zawsze, bo Chrabina czasami potrzebowała połozyć się w dużym łózku. Wielokrotne próby przełożenia jej do łózeczka kończyły się tym, że się poddawałam, bo nie mogłam słuchać płaczu włąsnego dziecka. Wszystkiego można się nauczyć i do wszystkiego przyzwyczaić, więc w poniedziałek wieczorem położyłam Lelę w swoim  łóżeczku. Jak się spodziewałam córce się to nie spodobało i bardzo protestowała wymyślając co róz coś nowego - a to sisi, a to kupę, a to, że jest głodna (choć kilka minut wcześniej wciągnęła całą butlę). Próby ułozenia Leli spać trwały prawie 1,5 godziny. Byłam z siebie dumna, że się nie poddałam, a byłam temu bliska  Co mnie zaskoczyło? Lela spała do 8 z jedną jedyną przerwą na jedzenie z buteleczki - tak z buteleczki. Cycek nie był potrzebny. Ja natomiast z zegarkiem w ręku co 1,5 h się budziłam. Czyżbym to ja bardziej potrzebowała bliskości Leli, niż ona mojej?

Wczoraj kontynuując zaczętą naukę również położyłam ją do swojego łózeczka, a ja nie tak jak ostatnio siedziałam przy niej, tylko położyłam się na swoim łózku i z przymkniętymi oczami ją obserwowałam. Oj kombinowała, kombinowała. Wstawała, kładła się, całowała misie, w końcu już chyba sama spostrzegła się, ze jest zmęczona i się połozyła. Ku mojemu zdziwieniu nie trwało to 1,5h tylko 20 minut. Złapała swojego misia, przytuliła i obejmując go zasnęła. Pierwsza i ostatnia pobudka była o 6. I co można??

Dzisiaj przyszła pora na popołudniową drzemkę. Stawiała się bardzo. Do tej pory sama zasypiała, a dziś bunt. Kochana, mama się nie podda, już mi pokazałaś, że potrafisz. W końcu z obrazą położyła się obok misia i zasnęła.

Wiem, ze jeszcze długa droga przede mną, ale mam motywację - kochanego męza śpiącego na materacu w salonie.