Już od samego rana Mamusia mówiła do mnie dziwne rzeczy. Nie bardzo je rozumiałam, a może nie chciałam rozumieć? W końcu po kąpieli przychodzi pora na dydusia. I co? Nie ma, nie dostałam. Hmm może dostanę później? Nie ważne, na razie fajnie się bawię i nie w głowie mi jedzenie. Nagle na horyzoncie pojawiła się Mamusia. Szła do mnie z buteleczką. Mamusiu, przecież Ty doskonale wiesz, że ja nie jadam tego świństwa. Broniłam się, krzyczałam "Lela ne ama, Lela ama dydy", ale nic nie pomagało. Dla świętego spokoju wypiłam to co w niej było. \n"Mama, Lela aa" wykrzyczałam i pobiegłam do łóżeczka Mamusi. Mamusia jednak wzięła mnie na ręce i położyła w moim łóżeczku. "Lela ne ss tu, Lela aa tu" wskazałam na łóżko Mamy. Moje słowa obiły się o ścianę, a Mama nie zareagowała. No dobra, poleżę tu, ale gdzie cycuś? "Lela ama dydy", "Lela amaaaa" krzyczałam. Nie działa, może zacznę wołać sisi, spróbuję. "Lela sisi", Lela upa". Usłyszałam tylko śpij. W nosie mnie chyba dzisiaj ma. Jeszcze sobie pokrzyczę, może zmięknie. Niestety to też nic nie dało, więc odwróciłam się na bok i poszłam spać. Obudziłam się w swoim łóżeczku wypoczęta i szczęśliwa. Może Mama nie chciała dla mnie źle? Mamusiu, ale nie myśl sobie, że ja tak łatwo się poddam. Będę jeszcze długo walczyła o swoje.