pośród ciszy

alejka z rudych liści

płomień rozedrgany

krzyż z za młodą datą

czas w biegu zatrzymany

uroniona tęsknoty łza

szept pacierzy

myśl ku niebu wzniesiona

sercem co zawsze wierzy

człowiek z refleksją

znikomość rozważa

odkrywa nadzieję żywą

w bolesnej ciszy cmentarza