Zdarzenie miało miejsce w sierpniu, ale jakoś nie mogłam się zebrać coby napisać. Był pogrzeb mojej babci - Danusi, Rafała i Kamili prababci. Ponieważ dzieci dobrze znały prababcię, dużo czasu z nią spędzały, poszły na pogrzeb poinstruowane dokładnie jak się mają zachowywać. W kościele zachowywali się w zasadzie idealnie.

W drodze z kościoła na cmentarz Rafał zaczął zadawać pytania trudne, na szczęście po cichu w miarę, tak że prawie nikt nie słyszał w stylu dlaczego ten samochód (z trumną) tak wolno jedzie, czemu ksiądz sobie jedzie, a ja muszę iść, itd.

Kondukt doszedł na cmentarz, księdz powiedział swoje, grabarz przystąpił do pracy, pozostałych dwóch coś tam majstrowało przy płycie. Rafcio stał daleko z babcią, poprosił żeby go podniosła i na cały głos zapytał:

- A dlaczego tylko jeden Pan kopie?

Babcia go ucisza, coś tam mu szepcze, a Rafcio swoje

- ale to będzie długo trwało, jak tylko jeden będzie kopał...

Trudno było niektórym żałobnikom zachować powagę, ale pozostali dwaj grabarze przystąpili do pracy.