Śnił mi się Tata. Stał przy stole w dużym pokoju. krzyknęłam. Przytulałam go ciągle do siebie i całowałam z radością, że znów Go mogę zobaczyć. W tym czasie jego ciało zmieniało się , gniło, szarzało, kończyny robiły się długie i wąskie, zamiast oczu widniały dwie czarne plamy, a usta zastąpił wykrzywiony grymas. Nic mi to nie przeszkadzało....to CIĄGLE był TATUŚ! Trzymałam Go wciąż w objęciach i tuliłam do siebie. Jak to rozumiem? Nawet jeśli Twój bliski się zmienia, coś się z nim dzieje. Chwilowo staje się nawet potworem. Wciąż jest tą samą osobą. Nie zapominajmy o tym. Trwajmy przy nim i nie zapominajmy kim naprawdę jest. A będzie miał siłę wrócić do siebie. Oczywiście myślałam tu także o Jacku... Tak już mam :)