Jak już wiadomo wszystkim którzy czytają mojego bloga, jestem mamą prawie 3 letniej Agatki, która nie mówi wogóle. Mam również synka 11 miesięcznego, który zaczyna wymawiać pierwsze słowa.

Ostatnio po powrocie córeczki z przedszkola, pzebierałam ją w jej pokoju. Michałek standardowo "przylepiony do nogi mamy", wstaje trzymając mnie za spodnie. Patrzy na mnie z miną okrutnie skrzywdzonego, ze przebieram Agatkę, a nie zajmuję się nim i mówi "mama" i kwiąka abym go wzieła.

Na to Agatka spogląda na niego z ogromną powagą, później na mnie i mówi "Mama - Tata", i łzy szczęścia spływają mi po policzkach....

Dla takich chwil warto żyć :-)