Ewelina Burchard
kwiatuszek521 (offline)
Województwo: kujawsko-pomorskie
Miasto: Toruń
Zarejestrowana(y): 2011-05-16
O mnie
Kobieta, mama, żona, kochanka. Lubię podróże, książki, filmy, muzykę. Kocham mojego męża i dzieci. Uwielbiam jeść - co niestety widać. Nie wiem kim w życiu zawodowym chcę być, ale może kiedyś znajdę swoje powołanie...... :-)
Moje dzieci
Weronia, Weronka, Werka (Weronika)
Natalka, Natalcia (Natalia)
Ostatnie wpisy na blogu
Ostatnie wypowiedzi na forum:
-
18-11-2013 22:11:00
Moniczka123 - nie czuję się bohaterką i na pewno nią nie jestem. Było mi strasznie ciężko, załamałam się, ale życie idzie na przód. Mam dwie córeczki w domu i nie mogę sobie pozwolić na to żeby moja żałoba zdominowała nasze życie. Z drugiej strony myślę sobie, że gdyby Kubuś miał żyć nawet minutę dłużej i nadal cierpieć to dla niego lepiej, że już nie cierpi. Zwłaszcza że jak już pisałam, urodził się z takim syfem, który nie pozwalał mu na normalne funkcjonowanie, właściwie jak widać na życie. Oczywiście, że chciałabym żeby był tu z nami, wyciągał do nas rączki, uśmiechał się, ale po tylu obrażeniach jakie miał to najwyraźniej było niemożliwe....... Właściwie to zaraz po urodzeniu był reanimowany przez pół godziny, jak już pisałam był zakażony, nie wiem skąd i nie wiem jak, miał podskórne wylewy krwi na całym ciele i wylew krwi do mózgu, lekarze ratowali go z całych sił ale się nie udało, więc sama widzisz że to co się stało było po prostu dla niego najlepsze..... Druga strona medalu jest taka, że gdyby nie On, dziś ja do Was już bym nie pisała. I właściwie to Kuba jest dla mnie bohaterem, bo oddał swoje życie, za to żebym ja mogła cieszyć się życiem. Swoje łzy wylałam, ale jest wiele kobiet i dzieci w podobnej sytuacji. Mówię tutaj o Meg. Bo ona też przeżyła chwile grozy i do dziś czeka z duszą na ramieniu na wyniki badań. Trzeba się teraz modlić za Jej dzieciątko, wspierać ją z całych sił, i wierzyć że wszystko będzie dobrze i urodzi się nam kolejna mała, śliczna bohaterka! Tak, tak nasze dzieci to bohaterzy, bohaterki http://static.ebobas.pl/img/users/20832/galleries/80471/20832_80471_13848108955297_186abd156e261f6e4c37aff452ebb8e8411ef0a2-w602.jpg
-
18-11-2013 19:38:28
Birka - u nas jest tak: Weronia - wzrost 89, masa - 12,3 kg Natalka - wzrost 86, masa - 12. Takie dzieci "w sam raz" Meg - po tym co napisałaś jestem w szoku! Co się dzieje z nami? Na szczęście badania nie potwierdziły zespołu Downa, ale wiem, ile nerwów zjadłaś! Najważniejsze jednak że malutka jest zdrowa. Teraz tylko czekać na badanie połówkowe. Oby wszystko było w porządku! Super że udało Wam się kupić wymarzony domek! Zazdroszczę Marzę o tym i niestety na razie nie ma szans. A przydałoby się kilka metrów kwadratowych więcej. No ale z drugiej strony nie ma co narzekać, nie jest aż tak źle! Renia - ja nie wiem skąd w dzieciach teraz tyle negatywnych emocji i agresji! Chroń Kornelkę wszelkimi możliwymi sposobami! Nie pozwalaj dzieciaka zastraszać i poniżać! U nas też nie było szału z imprezą urodzinową. Było skromnie, babcia, dziadek i my. Nie jesteśmy zwolennikami hucznych imprez dla dzieci dlatego też tak a nie inaczej. Teraz, w zasadzie po śmierci Kubusia, staramy się na nowo ogarnąć życie. W sumie wraz z Jego śmiercią posypały nam się plany i to mocno, no i trzeba wszystko na nowo do kupy poskładać. Na razie postanowiłam wrócić do pracy. Myślę, że to dobry pomysł. Czas wyjść do ludzi. Dziewczyny od przyszłego roku zapisujemy do przedszkola. Czas żeby były więcej między dziećmi. Podobnie jak pewnie większość z Was mamy bunt dwulatków. Najpierw słyszę: Siusiu. A za chwilę jak już posadzę którąś na nocnik: Nie cie!. Takie chcę ale nie chcę Albo na odwrót Właściwie najwięcej słyszę NIE CHCĘ! A do tego Natalka to straszna rozrabiara, jak ją drzwiami wyrzucą to na bank oknem wlezie! Musimy sprzedać wózek, który dla Kubusia kupiliśmy, ale na razie nie mam do tego głowy. A tak poza tym Weroni wychodzą piątki i nadal budzi się w nocy z płaczem, więc do pracy będę chodziła na rzęsach -
18-11-2013 16:22:36
Witam witam! Jestem i ja Trochę mnie nie było, ale złapałam życiowy zakręt i musiałam mieć czas żeby jako tako wyjść na prostą. Oczywiście dołączam się do wszystkich napisanych przez Was życzeń dla maluchów!! Tak tylko w wielkim skrócie napiszę co u nas....... Po pierwsze w październiku zostałam mamą Aniołka Kubusia. Niestety mały urodził się przedwcześnie, dużo za wcześnie, i jak się okazało zarażony był paciorkowcem. Skąd? Nie wiem. I w zasadzie to były dwie najważniejsze przyczyny zgonu. Musiałam to wszystko odchorować...... Musiałam mieć czas na dojście do siebie. Obecnie jestem na macierzyńskim, choć dziwnie to brzmi, bo Kuba przecież nie żyje. Remikowi firma przedłużyła umowę o pracę. Ja w grudniu wracam do swojej firmy. Nie chcę już dłużej brać wychowawczego. Moja mam zajmie się dziewczynami i byle do wiosny, a właściwie byle do września, bo potem to już przedszkole Jesteśmy teraz na etapie oduczania dziewczyn od pieluch. Weronia zakapowała już w czym rzecz ale z Natalką nadal jest ciężko. Leje w majty Tyle z tego dobrego że sama się rozbiera z mokrych majtek Weronia w sumie też leje, ale jak już jej sie zdarzy, to woła siusiu na nocniczek - kojarzy więc co z czym się je, tylko nie może wyczuć momentu. Obydwie za to rozkręcają się z mową Dosyć szybko łapią słowa, więc w sumie w ostatnim czasie zrobiły spore postępy Jak sie trochę bardziej ogarnę to coś więcej napiszę i przeczytam Wasze posty Buziaki!!
Znajomi i przyjaciele
|
Znajomi (5)
|
Przyjaciele (2)
 Sandruska
(offline)
 renia123mala
(offline)
|
Co sądzisz o tym, by każda kobieta mogła zażądać porodu w drodze cesarskiego cięcia?
Zobacz wyniki ankiety, skomentuj
Spodnie dresowe dziecięce
Ulubione spodnie dzieci? Wiadomo, że dresy! Dzieci mają tu upodobania zbieżne z...
made by artflash interactive
18-05-2013 00:00:00
Natalka, Natalcia: Mam lewą górną czwórkę
maj
cały wpis
07-01-2013 00:00:00
Sza, cicho sza.....
Zaraz, zaraz..... Jakieś dziwne zjawisko wystąpiło u nas w domu.......... Słyszę że nic nie słyszę! Cisza!! Uwielbiam i kocham nasze dziewczyny, ale jakoś tak z utęsknieniem czekam...
cały wpis
05-01-2013 00:00:00
Ile szczęścia jest w nieszczęściu?
Kiedy patrzę dziś na nasze dziewczynki to uśmiecham się do siebie. To co było zaraz po ich urodzeniu dawno już za nami. Ten strach o ich zdrowie, życie między szpitalem a domem, w...
cały wpis