W ubiegłą sobotę wybraliśmy się z mężem na pogrzeb sąsiada.Starszym dzieciom przypadła rola opieki nad najmłodszym synkiem na te niecałe 2 godzinki.Gdy wróciliśmy ,Kacperek spał.Zjadłam kanapki,przyszła sąsiadka.

SIadłyśmy sobie każda po jednej stronie kanapy,na której spał synuś.Ja koło głowy młodego,sąsiadka w przy jego nogach i tak plotkowałyśmy o tym i o owym. W pewnym momencie Kacper przebudził się.Zaspany usiadł,i powiedział MAMA... Po czym wyciągnął ręce i ...siadł na kolana sąsiadki,wtulił się w nią tak jak we mnie i tak siedział kilka minut.Nie zorientował się,że to nie mama ,tylko ciotka...A my ,...jak tylko zorientowaliśmy się co się stało...zaczeliśmy się we troje chichotać.(mąz też przy tym był).Byliśmy zdziwieni jego pomyłką,choć wiedzieliśmy ,ze dziecko jest zaspane.Była to komiczna sytuacja dla nas...

Aczkolwiek ciotka Agnieszka była mile zaskoczona takim obrotem sprawy,dawno nie trzymała na kolanach takiego małego brzdąca,a już zwłaszcza naszego,bo Kacper niechętnie idzie na kolana do innych niz do mnie.Nawet do Ewy czy Łukasza.Niestety, synek nie był tym zachwycony,tylko raczej zawstydzony.Oczywiście powiedziałam mu,ze nic takiego się nie stało....Ale czy dla takiego dziecka to wystarczające? Na szczęście nie pamięta już tego (chyba),ale my wspominamy tę historyjkę i śmiejemy się z zaprzyjaźnioną od lat sąsiadką jak to mały sąsiad wziął ją za swoją mamę.