Samotnie wychowująca dzieci matka jest winna Urzędowi Skarbowemu 2 tysiące złotych. O godzinie 22.00 policja wkracza do mieszkania, matkę zabiera do aresztu (sąd zmienił karę grzywny na areszt, gdyż kobieta nie miała z czego uregulować zobowiązania). Dzieci – 2 i 6 lat – w piżamach, rozbudzone, w nocy, trafiają do pogotowia opiekuńczego. Tak działa państwo prawa.

Wszystko oczywiście zgodnie z procedurami, a policja nie ma sobie nic do zarzucenia. Więc choć historia wydarzyła się w Opolu, może zdarzyć się wszędzie – bo przecież takie są procedury! - Dlaczego przyjechaliście późnym wieczorem? – dopytują dziennikarze. Policjanci wyjaśniają, że wtedy najłatwiej jest zastać ludzi w domu i „przeprowadzić czynności”. Dziwne. Przypomina mi się historia sprzed kilku miesięcy, gdy jeden z poszukiwanych listem gończym aferzystów, przez kilka lat mieszkał spokojnie w sąsiednim mieście, a w tym samym czasie dzielnicowy z rejonu „dokonywał rozpoznania” pod adresem, który widniał w sądowych dokumentach. Dokonywał rozpoznania, czyli nieustannie ustalał, że poszukiwany tam nie mieszka. Czy w tym wypadku policja skorzystała z możliwości „dokonania rozpoznania”? Może wówczas policjanci wiedzieliby, że kobieta przebywa w swoim mieszkaniu z dwójką małych dzieci nie tylko w nocy…

Bezduszność funkcjonariuszy powinna zostać ukarana. Rzecznik Praw Dziecka i Rzecznik Praw Obywatelskich powinni zostać przypadkiem tej interwencji policyjnej wręcz zaalarmowani. Powinni sprawdzić, w jaki sposób przyszli stróżowie prawa i ładu publicznego są przygotowywani do wykonywania swoich zadań. Procedury są ważne, bardzo ważne. Ale jeśli abstrahują od zdrowego rozsądku, poczucia sprawiedliwości społecznej, naruszają poczucie ładu społecznego i naruszają poczucie bezpieczeństwa obywateli. Jak można czuć się bezpiecznie, gdy z jednej strony bombardowani jesteśmy informacjami o trwającej lata bezkarności różnego rodzaju i kalibru aferzystów i gangsterów, z drugiej – policja poprawia swoje statystyki skutecznych interwencji kosztem kilkulatków… Zatrzymana w nocy matka wyszła na wolność – sąsiedzi zebrali pieniądze i wpłacili za nią grzywnę. Ludzki gest, zasługujący na uznanie i szacunek. Zwłaszcza na tle nieludzkiego przywiązania do procedur.