Są różni ojcowie, i są różne matki. Różne są wreszcie sytuacje życiowe, rodzice się rozstają, dziecko pozostaje - wspólne. Muszą o tym pamiętać oboje rodzice. Utarło się, że ci "gorsi", z gorszą pamięcią, ze skłonnością do zapominania o dziecku, o obowiązkach wobec niego, o tym że jest ono wspólne są właśnie ojcowie. I pewnie sporo jest takich negatywnych przykładów - nie płacą, nie interesują się, nie odwiedzają...

Ale dziś nie o tym. W Gazecie Wyborczej przeczytałam tekst o ojcu, który chce się zobaczyć z dzieckiem. A gdy matka mu to uniemożliwia - przedstawiając w sądzie zaświadczenia, że dziecko choruje, chce dowiedzieć się, co jest jego dziecku. I w przychodni - finansowanej z publicznych pieniędzy - słyszy w rejestracji: "Jedynie matce można wydać dokumentację. Nie znam prawa, ale takie są zasady". Rzeczywiście, pracownik przychodni prawa nie zna. Bo ojciec ma prawo zapoznać się z dokumentacją medyczną dziecka - ma takie samo prawo, jak matka.

Źle się dzieje, jeśli dziecko przestaje być podmiotem, osobą, a staje się kością niezgody - przedmiotem, rozgrywanym między rodzicami. Przedmiotem, który jedna strona zawłaszcza zapominając, że nie na tym polega bycie matką, bycie rodzicem.

A wy co o tym sądzicie?