A więc w piątek czułam się źle. Nawet okropnie można powiedzieć. Jednak myślałam, że jak nałykam się tabletek i wypocę w łóżku, to w sobotę będzie lepiej. Hmm...  Więc w sobotę do południa czułam się tak sobie, ale po południu już było gorzej. A pod wieczór tak się rozkaszlałam, prawie gadać nie mogłam, a podczas ciężkiej rozmowie z mężem na skypie, nasłuchałam się od niego - że niby dlaczego do lekarza nie poszłam?!!! Przed pójściem spać, znów tabletek się nałykałam i chyc do łóżka wygrzewać się. Znów myślałam i pocieszałam się, że obejdzie się bez lekarza i rano będzie lepiej. W sumie to faktycznie w niedzielę rano czułam się lepiej. Mogłam rozmawiać normalnie i prawie nie kaszlałam. Pojechaliśmy więc do moich ródziców na obiad i po południu rozkaszlałam się okropnie, gardło mnie bolało, przełyk bolał od kaszlu. Na szczęście przyjechała moja siostra i poprosiłam, by ze mną pojechała do lekarza. Pani doktor mnie obejrzała, osłuchała, rozmowy prawie nie było - chyba małomówna jakaś:) I stwierdziła, ze zawaliłam sobie gardło i bez antybiotyku się nie obejdzie! Mój ty smutku! Jak ja długo u lekarza ze sobą nie byłam, a tym bardziej antybiotyku to już nie pamiętam, kiedy ostatnio brałam. Do teraz:):) Dostałam przepisane lekarstwa i zapewnienie, że w ciągu 5 dni poczuję się dużo lepiej! Oby! Bo najbardziej dobija mnie to, że przez tą chorobę nie daję rady ze wszystkim, nie daję rady z dziećmi, sama najchętniej nie wychodziłabym z łóżka. No i boję się czy dzieciaki nie zarazą się ode mnie, choć jak na razie dobrze się trzymają - odpukać - niech tak zostanie!

P. S. Beatko a jak Ty się czuje już lepiej!