Moi synkowie ostatnio umawiali się z babcią - moją mamą, że na najbliższą niedzielę my do niej na obiadek zajedziemy i zarzyczyli sobie gołąbki na obiadek. Problem w tym, że babcia nie ma kapusty i Ksawek od razu powiedział, że nie ma problemu, bo my kupimy kapustę! No przecież! Dziś pojechałam z synkami na zakupy i oczywiście na bazarku rozglądaliśmy się za ładną kapustą na te gołąbki. Jedna pani miała taaaaki wieeelki stos kapuściany na swoim straganku i właśnie do niej podeszliśmy. Poprosiłam, by nam wybrała jakąś dużą główkę na gołąbki i że ten większy mój synek będzie ją dźwigał. Pani się uśmiechnęła, że mam pomocnika fajnego i nam tam jakąś główkę wyszukała. Jednak w tym czasie mój synek wdrapał się na stół pani i dojrzał na samiuśkiej górze kapuścianej taaaaką ogromną główkę kapusty! I powiedziła do pani - ja nie chcę tej co pani wybrała, chcę tamtą, tą wielką! O! Pani spojrzała na mnie i powiedziała, że może mi sprzedać tę wielką główkę, tylko czy ja będę miała kocioł, żeby w nim zaparzyć tę główkę kapusty, bo do garnka może się nie zmieścić! To ja na to, że nie ma problemu, bo w końcu ta kapusta jest dla mojej mamy, a ona ma kocioł:) Tylko teraz pani chciała jeszcze zobaczyć, jak Ksawek będzie dźwigał siatkę z tą kapustą. A mój duży synek dał dwa kroki, postawił siatkę z kapustą na chodniku, usiadł na niej i powiedział: mamo jednak musiasz mi pomóc, bo ciężka ta kapusta!