W niedzielę odbył się Odpust Parafialny. Msza Święta uroczysta, bo aż czterech księży obchodziło swoje jubileusze. Kościół tonął w kwiatach. Rodzina godnie reprezentowała przedstawicieli parafii. Gabi w Służbie Maryjnej dosypywała kwiaty młodszym dziewczętom, Antoś dzwonił ile sił w dłoni, a mama śpiewała. Długo, oj długo było, ale Antoś znalazł sposób i zasnął na trochę. Przebudził się, gdy można było już wyruszyć na kramy. Procedura obowiązkowa. Ten dzień nie może się bez tego obejść i nawet nie miałabym serca zabierać dzieciom tejże frajdy. Koparka i oczywiście samolot, stos cukierkow i ciastek rozpromieniły twarze dzieciaków. Dla nich radości mnóstwo, dla nas nadszarpnięcie portfela, ale uśmiech dziecka przecież bezcenny. Kiedy już podążaliśmy do domu, pytam zmachanego i zgrzanego synka: - Antoś zmęczyłeś się bardzo?

           - Nie zmęczyłem się! Ja lubię takie odpuściki...

I wszystko jasne!

Ps. Samolot jeszcze nie odleciał! Wspominając odlot biedronki w zeszłym roku stwierdzić muszę, że niekiedy mała biedroneczka więcej mocy ma niż stalowa maszyna:)