Czy lekarze powinni za wszelką cenę ratować noworodki, urodzone z wieloma wrodzonymi wadami, dzieci terminalnie chore, takie których medycyna nie jest w stanie uleczyć, może jednak miesiącami, wręcz latami utrzymywać przy życiu? Nie ma jednej właściwej odpowiedzi na ten temat. Ale w czwartkowych "Faktach" obejrzałam materiał, który daje sporo do myślenia w tym trudnym, bolesnym temacie.

Polskie Towarzystwo Pediatryczne wydało wytyczne dla lekarzy, z których jasno wynika, że uporczywa terapia może być uznana za błąd medyczny, jeśli jest prowadzona wobec dziecka, którego według obecnej wiedzy medycznej wyleczyć nie można.

Znam wiele rodzin, które wygrały życie swoich dzieci, nie poddając się sugestiom, że dziecko nie przeżyje tygodnia. Dzięki codziennej walce rodziców dzieci żyją (choć niektóre z nich dużą część czasu spędzają na szpitalnych oddziałach). Rodzice walczą o pieniądze na leczenie, szukają ośrodków prowadzących eksperymentalne terapie, medycyna nie ma przed nimi żadnych tajemnic. Z wielkiej miłości stają się specjalistami od choroby swojego dziecka. Budzą mój podziw i szacunek.

Ale nie mniejszy mam do rodziców, którzy wystąpili w materiale pokazanym w "Faktach". Po miesiącu walki o życie synka, który urodził się z zespołem wad wrodzonych, zażądali wypisania go do domu, gdzie po kilkunastu dniach opieki hospicyjnej dziecko zmarło. Ojciec mówi, że przez miesiąc dziecko podłączone do kilku aparatów, kłute bez przerwy, musiało się czuć jak w piekle. Rodzice pozwolili mu odejść - z wielkiej miłości.