Są czasami takie dni, kiedy musimy zetknąć się z bolesnymi wspomnieniami, czymś o czym na codzień się nie myśli. Ból i cierpienie zostawiamy gdzieś poza nami...ale są takie dni, kiedy one do nas wracają. Pomimo pięknego słońca na niebie, roześmianej Tosi i malutkiej fasolki pod sercem mnie dziś dopadły te złe myśli.. Mam wrażenie, że nikt nie rozumie mojego bólu...bo ja nadal jestem w żałobie po moim dziecku....czy tylko dlatego, że nie ujrzało światła dziennego mam go nie kochać?Noszę w sercu trójkę dzieci....coreczkę, która szczęśliwie jest na świecie, mojego Aniołka w niebie i moją kruszynkę, która dopiero się urodzi...Nie wyobrażam sobie myśleć inaczej i bardzo boli, że tylko ja tak uważam. Czy matka, która jedynie widziała swoje dziecko na zdjęciu z usg lub mogła tylko zobaczyć dwie kreski na teście ciążowym nie jest matką? Nie pozwolę odebrać sobie prawa do miłości mojego aniołka i chce i będę o nim zawsze pamiętać. Chce również aby moje dzieci wiedziały, że miały rodzeństwo. Jestem z tym sama i muszę walczyć z obojętnością rzeczywistości. Bardzo trudnym dniem będzie dla mnie planowana data porodu, bo przeciez nie da się jej wymazać z pamięci, trudne będzie też każde kolejne Boże Narodzenie, bo przeciez to stało się trzy dni przed Wigilią. Wiem, że dam sobie radę, muszę być silna dla wszystkich moich dzieci, ale kiedy człowieka dopada taka totalna bezsilność to chociaż poprzez wylanie swych żali na blogu jest mu nieco lżej. Moją jedyną pamiątką po dziecku jest test ciążowy i zdjęcie usg- które zabrano mi w szpitalu, nie mam też miejsca do którego mogła bym chodzić, bo nikt nie przejmował się czy chce mieć grób dziecka czy nie.Szpital podsuwa papiery, masz podpisać i do widzenia.Chcialabym mieć takie miejsce, tylko dla nas- mnie i mojego dziecka, na razie zapalam znicz na grobie dziadka, to daje częściową ulgę. To małe światełko jest dla niego, to maleńka nadzieja na spotkanie w przyszłości i wspólna radość w wieczności.Chce by każda mama aniołka wiedziała, że ma prawo czuć się źle, ma prawo płakać i tęsknić. NIkt nie może zabronić nam miłości do naszych dzieci.Mamy prawo pamiętać o nich i nie dajmy sobie wmówić, że naszego dziecka w ogóle nie było.

Mama Tosi i  [*]Dominika