Tydzień 9 Wtorek 22 marca- pobudka bardzo wcześnie, bo dziś wizyta. Strasznie się denerwuje, co powie mi lekarz.. W głowie słyszę ciągle słowa tamtej lekarki ,,Mam złą wiadomość…..’’ czekam pod gabinetem i czuje jak kolana trzęsą mi się ze strachu( ostatni raz tak trzęsły się przed podaniem narkozy do zabiegu) naprawdę się boję. Gdy nadchodzi moja kolej, zaciskam zęby i wchodzę do gabinetu. Po chwili badania, czas na usg - na to właśnie czekam. Spokojnym głosem lekarz mówi ,, - Wszystko w porządku, jest tętno” najpiękniejsze słowa tego dnia,  tym bardziej, ze mam dziś 28 urodziny. Więcej mi już nic nie trzeba.

Tydzień 10 Unikam jak ognia słodyczy, w obawie przed przeistoczeniem się w gigantycznego pączka z głową. Jest to dla mnie trudne, bo zewsząd czyhają na mnie przeróżne pokusy. Walczę dzielnie, ale nie zawsze jestem gotowa na starcie z ciastkami w czekoladzie, które krzyczą do mnie ,,zjedz mnie , no zjedz’’. Poza tym samopoczucie całkiem niezłe, jak na ciągle zamartwianie się o wszystko. Chciałabym na chwilę odpuścić, poczuć się bezpiecznie , bez kłopotów na głowie. Potrzeba relaksu musi zejść na boczne tory… w piątek badanie krwi i od razu zapala się czerwona lampka, będzie coś nie tak….taka już jestem realistka i chyba jednak pesymistka. No cóż trzeba będzie przetrwać kolejkę i ukłucie, a potem długie oczekiwanie czy wszystko jest w porządku.