W dzien narodzin mojej coreczki,kilka godzin po niej urodzilo sie jeszcze jedno dziecko-sliczny chlopczyk o duzych,niebieskich oczach.Niestety biedaczek zostal sam.Jego rodzicielka postanowila ze nie bedzie jego matka i zostawila go w szpitalu.Z tego co sie orientuje maluszek przez 6tygodni mial pozostawac w szpitalu ze wzgledu na to iz matka mogla byc w szkou poporodowym i byc moze zmieni zdanie i zabierze go.Jesli jednak po 6tygodniach matka nie upomiala sie o niego,biedaczek trafil do domu dziecka...

Czesto mysle o tym maluszku,zwlaszcza gdy patrze na usmiechnieta buzke mojej Nataszki i zastanwaim sie jak mozna zostawic takie malenstwo jak niehciana zabawke.Tyle czasu byl pod sercem tej kobiety,czula jego ruchy i urodzila go w tak wielkim trudzie i bolu i tak poprostu go zostawila.Z jednej strony-bezdusznosc i okrucienstwo tej kobiety,z drugiej jednak-realia ktore byc moze zmusily ja do tej trudnej decyzji....

Pamietam jego mala twarzyczke i oczka ciekawie rozgladajace sie po sali.Choc taki malenki to jednak bardzo samotny.podoobno czlowiek z natury jest wrazliwy,ale kiedy rodzi sie wlasne dziecko czlowiek staje sie jeszcze bardziej wrazliwy,zwlaszcza na krzywde innych,a najbardziej dzieci.

Czesto zastanawiam sie jak potoczyly sie jego losy.czy jego matka zrozumiala ze nie bedzie umiala bez niego zyc i postanowila jednak go kochac?Czy moze jego los jest jej obojetny,a on teraz taki malutki lezy gdzies w bidulu,zapomniany,zaplakany.Czy ma kogos kto go przyuli gdy jest mu zle?Czy jest zdany na laske i nielaske opiekunek z domu dziecka???

Mam jednak nadzieje ze nawet jesli teraz jest sam to szybko znajdzie kogos kto go pokocha i kto zechce byc jego mama.I tego zycze temu maluszkowi z calego serca,bo kazde dziecko zasluguje na milosc,opieke i posiadanie kogos,kto da mu poczucie bezpieczenstwa....