Pomyślałam sobie dzisiaj, że moje ostatnie wpisy ciągle dotyczą mojego zdrowia. Wieje chłodem jak... A przecież obiecałam Wam jakiś sympatyczniejszy zapis. I będzie. To pod wpływem Was dziewczyny, myślicie o mnie, czytacie i wielokrotnie podnosicie na duchu. Nawet nie macie pojęcia jakie to ważne. Boję się strasznie, martwię się czy się obudzę i wiele innych rzeczy łazi mi po głowie, ale muszę dać radę, bo czekać na mnie bedzie mój mąż, rodzice, brat i co najważniejsze moja córcia i syneczek mamuni. No właśnie.

Kiedy byłam ostatnio w szpitalu Antoś rozmawiał ze mną przez telefon. Nie mówi jeszcze pełnymi zdaniami więc biedny nie mógł wyrazić swoich emocji. Serce matki czuło, że chce zapytać dlaczego mnie nie ma. W końcu wyduszał biedne: " Mamuniu". Kochany słodki dzieciak. Mąż utworzył od tego slogan: syneczek mamuni. Wyobraźcie sobie, że mój tato chcąc mnie trochę oderwać od smutków zabrał mnie na zakupy do sklepu z dziecięcymi ubrankami. Wchodzę i przypominam sobie, że Antosiowi przydałoby się ze dwie sztuki bodków. Zmierzam ku stojakowi i co widzę... w oczy rzuca mi się napis jak z marzeń: " Syneczek mamuni". Jak było nie wziąć tych bodów. I nawet rozmiar się zgadzał. Przeznaczenie, wspaniały zbieg okoliczności, nie ważne co, grunt, że wszyscy radochę mają.

Wczoraj siedzimy w pokoiku i malujemy. Nagle Antoś podrywa się i mówi: " Idziemy do salonu". Ja pytam : " A po co synku". A on na to: " Odpocząć mamuniu". Mój słodki synek na pytanie kim jesteś: "Moją?-dokańcza-strukturką". Dobre nie. Skąd w takiej małej główce tyle fajnych pomysłów. Do sąsiada przyjeżdża auto po kości( taka mała masarnia), Antoś bacznie je obserwuje, po czym z kubka, grzebiania i dzipa tworzy swój jak to określa-bakutil. Bosko to wygląda. Dzip podjeżdża robi wielkie :du,du, du, później grzebień na kubku lekko się przechyla i wysypuje kości-gotowe. Można odjeżdżać. Co Wy na to. Pomysłowe? Jak wrócę ze szpitala pewnie czymś nowym mnie zaskoczy.

Za 2 godziny jadę do rodziców. A stamtąd jutro rano do szpitala. Bądźcie ze mną w modlitwie. Napiszę jak wrócę, choćby lewą ręką. Pa kochane dziewczyny. A teraz spójrzcie na SYNECZKA MAMUNI.