Ebobas dziś wskazuje na 13 tydzień, wg obliczeń lekarza leci 12. Tak, czy ineczej wielkimi krokami zbliżamy się do rozpoczęcia II trymestru.

Pamiętam,że w pierwszej ciąży po I trymestrze odżyłam. Dostałam zastrzyk energii i czułam sie czasem tak, jakbym mogła gory przenoscić. Mam nadzieję, ze w tym wypadku to się powtórzy.

Ostatnio mam bardzo intesywny czas w zwiazku z obowiazkami domowymi. Ciągle się coś dzieje. Cały weekend spedziliśmy na przyjmowaniu gości. Fajnie, fajnie gdybym ok 22 nie odpadała w fotelu, a optem nie musiała sprzątać.

Czuje się zmęczona, ale nie lubię uczucia, że coś ejst odłożone na później. Południe- mała śpi wiec też mogłabym spać, a ja... sprzątam, bow  kuchni bałagan. I w raz z dźwiękiem zakonczenia pracy zmywarki słyszę płacz budzącej sie Kamilki. A Mała chociaz kochana i najbarzdiej urocza na świecie to cieszys ię gdy jestemw  domu i szaleje. Umie się sama fajnie zabawiać, ale gdy tylko położę głowę na poduszcze wskakuje do mnie i udaje,że mama jest konim, a ona najszybszym jeźdżcem na dzikim zachodzie. Musimy uważać, żeby nie skakała mi po brzuchu, a jego wielkość ostatnio mogłaby zachęcać do skoków;) mały pontonik mi się zrobił hahah

Czuję się mało atrakcyjna i opuchnięta. W pierwszej ciąży na początku 4 miesiąca nc nie było widać, no ale wtedy mamusia nie miała pozostałosci w postaci oponki po ciąży tylko w miarę płaski brzuch. No a teraz już mnie lekko wybiło. Ani się obejrze,a  już cała firma będzie wiedzieć ,że się rozmnażam:) nie widze w tym problemu:)

Za dwa tygodnie planujemy krótki- 3 dniowy wypad w góry do Ustronia, zeby pobyć trochę razem.Jada też znajomi. mam nadzieję się dobrze bawić. Oby pogodna dopisała. Chciałabymz  Kamiśkiem ulepić wielkiego bałwana i jeździć na sankach:)

5go lutgo mam wizytę u lekarza i usg. Zapowiedział,że będąś to bardzo dokładne badania, na nowym sprzęcie. Już takie bliżej prenatalnych niż zwykłego usg. Chyba nie muszę mówić ,że mam obawy. Kazda przyszła mama sie chyba boi. Jak to mówi mój Szef- tylko głupcy się nie, boją bo nie zdają sobie sprawy z zagrożeń. Ale ja muszę być dobrej myśli ,ze wszystko będzie dobrze,że noszę pod sercem zdrowego malucha:) i jakoś coraz częściej skłaniam sie ku myślą,że to chłopczyk. Ciekawość mnie zjada:)