Wybraliśmy się wczoraj z M. do jego Dziadków. Zebrało się jeszcze kilka osób z rodziny.Tak jak na urodiznach u M. i na urodzinach mojego Taty byłam gwoździem programu.Niczym obiekt nie z tej planety, nad którym każdy debatuje. M. siedzi wyprostowany z wypiętą piersią, dumny jak paw zupełnie tak, jakby go na pal nabili. A ja... jestem trochę zmęczona ciągłym opowiadaniem, odpowiadaniem na pytania, słuchaniem rad.I chociaż bardzo kocham te wszystkie osoby,które się o mnie troszczą to czasem mam ochotę udawać,że straciłam słuch i mowę. Dostalismy od Pana Doktora zdjęcie naszego Maluszka. Mam je w pudełku głęboko schowane. Wysłałam któregoś dnia M. MMSA z tym zdjęciem-pomyslałam 'a co,niech też Tatuś ma' ;). Te zdjęcia Kruszyny todla mnie dośćintymna sprawa- nie wiem dlaczego. Trochę zdenerwowało mnie,gdy M. zaczął pokoazywać to zdjęcie obecnym na wczorajszym spotkaniu. Wiem,że to dziwne w czasach gdy wszechobecna jest głupota (przykro mi, trzeba nazwać rzeczy po imienu) rodziców,którzy wrzucają na portale społecznosciowe zdjęcia jeszcze nienarodzonego dziecka. Dziecka, które powinno być chronione, a jest pokazywane wszystkim,nawet tym,którzy niby są znajomymi,a nawet "cześć" na ulicy nie potrafią powiedzieć. Poza tym początek trzeciego miesiąca to chodź boję się to wyypowiadać głośno, to ciągle ryzyko. Choć się raduję i wierzę,że wszystko musi być z Małym dobrze to jest we mnie odrobina lęku o jego istnienie, o jego zdrówko. Myślę, że takie uczucie towarzyszy każdej przyszłej mamie. Pan doktor powiedział mi na ostatniej wizycie, że tylko głupi się nie boi, bo nie zdaje sobie sprawcy z ryzyka. Człowiek, któzy bierze pod uwagę różne przebiegi sytuacji chroni tego co najważniejsze z całej siły. I tak, ja chronię mojego Małego. Nie chcę go wystawiać przed oblicze świata,z którym będzie się ładnych parę lat sam użerał.A o tym, czy jego zdjęcie znajdzie się na NK, FB, czy innym srortalu sam w przyszłości zdecyduje. Powiedziałam Szefowi i tak, jak myślałam- nie zawiodłam się:) Wszystkim życzę takiego pracodawcy.