Czy ja naprawdę zostanę mamą? Mam brzuszek, a w brzuszku rusza się mała osóbka i fajnie. Fajnie jest mieć to maleństwo pod kontrolą ... no o ile można kontrolą nazwać to, że się nosi małą dziewczynkę pod serduszkiem i można dbać o siebie, ale interwencja w razie narażenia jej życia?  Brak takiej opcji. Trzeba liczyć na lekarzy i na szczęście. Postuluję o to,żeby brzuch był przezroczyty- żeby mama cały czas mogła widzieć swoje dziecko. Ponadto każda kobieta powinna być od urodzenia wyposazona w magiczną moc uzdrawiania i radzenia sobie ze wszystkim! (Chociaż czy moja mama przypadkiem takiej mocy nie ma? Moze ja ją też zdobędę?)

Zaczynam czekać. Już stałam się kimś innym. Jestem mamą. gdyby rok temu ktoś mi powiedział,że bawienie się w kurę domową i szykowanie wyprawki będzie dla mnie cudownym przeżyciem... cudowniejszym niż brodzenie nogami w wodzie o pełni księżyca, z piwkiem w ręku gdzieś na Chorwackiej ziemi.....wyśmiałabym go. 

Czekam. Chcę być mamą. Dobrą mamą. Tylko,żeby tej iskierki w oku nie brakło. Zebym przy zmęczeniu i troskach nigdy nie zapomniała o tym jaka jestem. Żeby mój Mąż widział we mnie zawsze poza mamą i żoną tę beztorską dziewczynę z którą odkrywał wszystko co tylko w miłości i przyjaźni możliwe.   

Mam przeczucie,że urodzę w 38 tygodniu. Oznacza to,że zostały max.3. Ciężko mi w to uwierzyć. 

Kocham Cię Córeczko.

A Mężowi...z błyskiemw oku...

"Brałem wtedy Twoje ręce  i kładłem je sobie na twarz. A skronie pulsowały gęściej, gdy dłonie masowały lędźwie. No a na górze szalała burza i wiatr z miejsca na miejsce przeganiał piach. Kałuże wypiły podwórze do cna, a buda ganiała psa."