Dopiero co byłam w ciaży, zupelnie tak jakby to było wczoraj, narzekałam na wieczny głód, napychając brzuszek tym co zdrowe i treściwe, biegałam do ginekologa na badania, trzęsłam sie o ; Ono ; podglądywałam na USG małe ciałku, a tu małe ciałko stało się realne, namacalne. Gabriel za parę dni kończy dwa miesiące, miesiace pełne troski, opieki, strachu, bo te wirusy które zewsząd atakują powaliły mi córcię, na szczęście mały karmiony cycem jakoś chroni się czym może byleby jemu z noska nie kapało. Teraz puki ma już swoje 8 tygodni, śmieje się bardziej świadomie do nas , reaguje na chałasy, na światło, głuży wypowiadając swoje pierwsze a gu, a, ła...I jakie to niesamowite że już jest z nami, że można go wziąść na ręce, przytulić, kochać...tak po prostu.