12.07.2008 roku przed 17tą:)

 Było gorąco,nawet bardzo...Moja żonka dostała skurcze...no tak przecież mogłem sie tego spodziewać;) W 9 miesiacu to juz norma...:)Popędzilismy na porodówkę.Chodziliśmy po korytarzu,w salach rodziły kobiety...nie,nie było wrzasków...ale były porody rodzinne i mdlejacy faceci,Żona powiedziała wtedy ze śmiechem"dlatego my nie rodzimy razem".Przed 17tą jej paznokcie wbijały mi sięmocniej w skurę,ale trzymała sie dzielnie. Połozne kazały jej sie połozyć...umówilismy się,że bedę z nia az do rozpoczęcia porodu.W końcu połozna dała znać,wyszłem.Nie mineło 2 minuty i KRZYK!!! Nie,nie dziecka,mojej dzielnej zony...Co czułem? strach,z sali obok wyszedł ordynator i dodał z usmiechem..."A CO TA PANA ZONA TAK KRZYCZY?"Po paru minutach przyszła połozna i powiedziała,żebym wszedł bo moja połowica odmówiła parcia!!!Weszłem...a ona zapłakana powiedziała Misiu ja nie dam rady...Złapałem ją za rece,oparłem jej głowe o siebie i mówiłem do ucha słowa otuchy,a ona wciąż zamiast przec wsysała powietrze..ani lekarz,ani pielegniarki nie dały rady jej przekonać.Wtedy powiedziałem jej ,że bardzo jakocham i jest najwspanialsza kobieta na swiecie,że musi przec bo maleństwo juz pewnie chce cyca;) po paru minutach trzymałem malutką na raczkach:)

Dlatego mówie że poród rodzinny to świetna sprawa...pomaga kobiecie,a ja jako facet patrze na nia z uznaniem...bo przezyc taki ból moze tylko kobieta..dzielna kobieta... Wszystkim kobietą nalezy się szacunek za to,że znoszą to wszystko.