Mam w domu trzy kobietki...Mój mały kochany "babiniec".I kocham je ponad wszystko,normalne:)

Normalne jest też to,że chciałbym dać im wszystko,byle były szczęśliwe.Finansowo nie mamy problemów,ale nie ma co się łudzić nie stać nas na coroczne dwa tygodnie urlopu na Majorce:) Dwie pensje nie wystarczą,polska rzeczywistość...W sumie moja żona zawsze powtarza,że mamy wszystko co potrzeba,ale ostatnio kolega zaproponował mi wyjazd do Norwegii do pracy na dwa miesiące... Wiadomo zarobek miesięczny w granicach mojego tu dwu i pół miesięcznego..He, jak oznajmiłem żonie,że mam możliwość wyjazdu w domu rozpętało się piekło.Pierwsza kłótnia od pięciu lat.Mógłbym opisać szczegóły,ale wolę je zachować dla siebie;)Pobierznie : dostałem wykład o tym,że po to zakłada się rodzinę,żeby z nią być.Że dwa miesiące to aż 60 dni, w których zdarzyć może się wszystko i wiele zmienić,wiele może ominąć.A na koniec podsumowanie NIE MIAŁAM POJĘCIA ,ŻE WYCHODZĘ ZA MATERIALISTĘ!!!

 Koniec końców nigdzie nie jadę...i wiecie jestem wdzięczny Bogu,że mam taką żoneczkę..Pewnie nie dałbym rady żyć przez dwa miesiące bez moich kobiet...budzić się rano i nie widzieć trzech kochanych twarzyczek.Nie spędzać z nimi kazdego wolnego czasu to byłaby katorga...No i Majorka poczeka,jak co roku będzie jeziorko;) Ale ważne,że będziemy razem.I to jest najwazniejsze,że ja i mój "babiniec" jestesmy razem i zawsze razem będziemy:)