Wiecie moje kochane,ja ogólnie mam awersję do świąt...Przewaznie tydzień przed świętami chodzę zdenerwowana i złośliwa...

Tak,to zostało mi z czasów mojego dzieciństwa ,kiedy to święta były okazją do zwiększonego spożywania alkoholu.Nigdy(może kiedys tak) ,w każdym bądz razie nie pamietam ,żeby jakieś święta były inne,wesołe i rodzinne...

Mówię Wam czytałam kiedyś artykuł o symptomie zwanym DOROSŁE DZIECKO AKOHOLIKA.

BYŁ TAM TAKI TEKST:Najważniejsze dla DDA - dorosłych dzieci alkoholików - jest wyjście z izolacji, znalezienie się wśród osób, które z racji podobnych przeżyć potrafią zrozumieć lęk, cierpienie i gniew nagromadzone w dzieciństwie. Muszą wrócić do złej przeszłości, żeby nie reagować na to, co się dzieje teraz, tak samo jak kiedyś ...

Chyba przed świętami zbyt  czesto wracam do przeszłości...

Oczywiście moje świeta muszą być perfekcyjne,niczego nie może braknąć,pragnę dla mojej rodziny świąt jakich nie miałam,a o jakich marzyłam zasypiająć wsłuchana w odgłosy swiatecznych libacji...a jednocześnie zdaję sobie sprawę z tego,że moje zdenerwowanie widzą dziewczyny i pewnie wcale nie są wtedy szczęśliwe...ale tego nieptrafię w sobie stłumić...

Zreszta,oddzieciństwa  tłumie w sobie uczucia,lęki,złość ,,udaję kogoś kim nie jestem,bo tak naprawdę wciąż w środku jestem zapłakana małą dziewczynką..nie  rozumiejącą dlaczego los pokarał ją takim życiem...

Może nie powinnam pisać takich rzeczy...ale czytałam,że muszę wyrzucić z siebie całą złość rozmawiająć z kimś..wolę pisać...dzięki za wysłuchanie..