Moje dwie dziewczyny,stałe bywalczynie placu zabaw-połozonego 50 metrów od naszgo bloku w te wakacje się tam zupełnie zadomowiły.Zabawa od rana do wieczora,starsza śmiga na rowerze.. z przyjaciółką..Tak własnie z przyjaciółka..znalazła kolezankę z którą doskonale się dogaduje,spędzają razem kilkanaście godzin dziennie-były razem na wakacjach (dwudniowych)u naszej babci-papużki-nierozłaczki..

Wiki nie pozwala o niej mówić kolezanka,ale właśnie przyjaciółka....Na prawdę cieszę się,że znalazła sobie kogoś kto razem z nią podziela jej zainteresowania..bo czym byłoby dzieciństwo bez takiej małej kochanej przyjaciółki..???:)

A co robi w tym czasie najmłodsza z rodu Krzywińskich???Bawi się w piaskownicy,godzinami przesiewa piasek ...robi babki,lata między huśtawkami ,a ślizgawkami..raz jest tu ,raz jest tam..I na każdym z placowych urzadzeń próbuje nowych zabaw..na ślizgawce(o zgrozo) głową w dół,na huśtawce raz na stojący,raz z noga w górze...Ot,a ja matka biegam i staram się,żeby te eksperymenty nie skończyły się urazem....Biegam tylko i upominam-załóz buty,bo tu może być szkło,nie skacz po tym,bo upadniesz,uwazaj bo spadniesz,trzymaj się mocno:)I przeszkody omijamy jak na poligonie...

Upilnować dwulatka -nie lada zadanie-ale upilnować dwulatka i mieć na oku zbyt odważną siedmiolatkę graniczy z cudem... Jak na razie idzie mi to sprawnie:)

Plac zabaw to świetne miejsce do wyzbycia się nadmiaru energii,ale takze prawdziwy poligon dla matki..