Wspomnienie brzuszka :)

Po narodzinach synka w końcu dochodzę do wniosku, że ciąża to jednak był fajny okres w moim życiu. Naprawdę dziwne jest to, że w czasie jej trwania postrzegałam ją zupełnie inaczej. I całkowicie nie chodzi o dzidziusia, który rozwijał się i rósł w moim brzusiu :)

Oczywiście ciąża była spełnieniem pragnień i moich, i mojego męża. Jednak jako że znalazłam się w odmiennym stanie po raz pierwszy (w trakcie porodu obiecałam sobie, że ostatni), była czymś zupełnie nowym i nieznanym. Wiem ze słyszenia, że kobiety są dumne ze swoich ciążowych brzuchów, mało tego - słyszałam, że im większy, tym lepszy. Ze mną jednak było inaczej. Martwiłam się dodatkowymi centymetrami, ciągle zastanawiałam się czy aby mój brzuszek nie jest za duży. Ech, dzisiaj, jak spoglądam na swoje zdjęcia z tamtego okresu, to ten mój duży brzuszek wywołuje we mnie wzruszenie.

Oj tak, narzekałam, że jest mi ciężko, w końcu przestałam dawać radę zawiązywać sobie sama sznurówki, problemem było w nocy przewrócenie się na drugi bok. Mało komu się przyznałam, ale w ostatnich 2 tygodniach musiałam wskakiwać w adidasy męża (nosi rozm.40), bo wszystkie moje stały się jakoś dziwnie za małe ;) Ale jakby nie patrzeć w końcu miałam czas oglądać dużo dużo filmów, czytać książki wszystkie, które chciałam, a na co wcześniej zupełnie brakowało mi czasu.