... a dzieci się nudzą, albo nie nudzą. Zależy od sytuacji rodzinnej.

Minister edukacji napisała kilka dni temu list do nauczycieli/szkół/samorządów, przypominając, że zgodnie z przepisami tzw. przerwa świąteczna nie jest czasem wolnym od pracy dla nauczycieli. Czyli, przekładając z polskiego na nasze, szkoła nie może zamknąć (z nieukrywaną ulgą) drzwi za ostatnim uczniem 19 grudnia i otworzyć je 7 stycznia. W dni robocze, podczas przerwy świątecznej, szkoły powinny zapewnić opiekę dla dzieci, które tego potrzebują.

Nasza szkoła będzie w tym czasie, z tego co wiem, zamknięta na głucho. Tak przynajmniej poinformowała wychowawczyni na listopadowym zebraniu. Przyjęłam to ze stoickim spokojem - nas akurat problem nie dotyczy, wolne od szkoły wykorzystamy z radością, ewentualnie 5 stycznia zabiorę dziecko na parę godzin do pracy, to też forma atrakcji. Ale ilu rodziców młodszych uczniów jest przez "przerwę świąteczną" przypartych do muru, bez możliwości zostawienia dziecka u dziadków, podzielenia się opieką z małżonkiem, partnerem, ex-małżonkiem?

"Przerwa świąteczna" bardzo rzadko trwa od weekendu przed Wigilią, do Trzech Króli. O ile przedszkola o tym wiedzą, szkoły stosują przemyślną metodę zamykania uszu i oczu. Nie zamykają jednak ust, i nauczyciele zaczęli głośno protestować.

Nic dziwnego, nikt nie lubi, gdy przypomina mu się o jego obowiązkach czy powinnościach.

Ale przyznać też trzeba, że minister obrała nienajlepszą drogę. Tak jak zima zaskakuje drogowców (choć akurat w tym roku jeszcze nie miała okazji), tak panią minister najwyraźniej zaskoczyło Boże Narodzenie i problem "przerwy świątecznej". O tym, że kalendarz roku szkolnego wygląda tak, a nie inaczej wiadomo było - i rok temu, i pół roku temu też. Mówiąc krótko - był czas by się za ten problem zabrać inaczej, niż przy pomocy listu.

Tym niemniej - rodzice odetchnęliby z ulgą, gdyby rzeczywiście w czasie wszystkich przerw świątecznych (poza wakacjami i feriami, oczywiście) szkoły podstawowe pracowały w trybie dyżurowym. Trzymam kciuki za to rozwiązanie, może się uda!