Przez całe tygodnie żyję sobie spokojnie, przeświadczona że nic nie jest w stanie mnie zaskoczyć. I, jak się okazuje, tkwię w mylnym błędzie. I to jakim!

Dziś, przeglądając rano Internet, trafiłam na ofertę Cobi - producenta zabawek dla dzieci (moje dziecko ma kilka zestawów klocków, m.in. ze Scooby-Doo i rycerzami spod Grunwaldu). Oferta, można by rzec, okolicznościowa - przed 1 sierpnia Cobi wypuściło zestawy z serii "Small Army" dedykowane Powstaniu Warszawskiemu. Tak! Właśnie tak!

Zestawy przeznaczone dla dzieci 5+, a w nich: powstańcy w hełmach z biało-czerwoną opaską, płonąca kamienica, barykada, żołnierze niemieccy (niektórzy twierdzą, że uśmiechnięci) z karabinami, w wozach opancerzonych. Powstańcy też uzbrojeni, m.in. w butelki z benzyną. Bawimy się!!

Coś tu jest bardzo nie w porządku. Bardzo.

Nie jestem oszalałą pacyfistką. Nie wyrywałam dziecku z rąk pistolecików na wodę, ba - sama kupiłam mu karabin (większe pole rażenia). Do polewania się z kolegami w baseniku, nie gonienia za przechodniami. Nie mam oporów przed kupowaniem abstrakcyjnych czołgów czy samolotów wojskowych, choć na szczęście zapotrzebowanie na tego typu zabawki jest niewielkie.

Powstanie Warszawskie to nie tylko walki na ulicach. Krwawe, nierówne. Bohaterski zryw, o którym musimy pamiętać. Powinniśmy pamiętać.

Musimy pamiętać też o całych rodzinach, zasypanych pod gruzami w piwnicach. Noworodkach, które przychodziły tam na świat tylko po to, by zaraz umrzeć. O ludziach całymi dniami czekającymi na wodę, kawałek chleba i trochę tlenu. O likwidowanych szpitalach polowych. O tych żołnierzach, którzy kanałami przedzierali się, by na końcu wpaść w ręce hitlerowców. O ludziach wywiezionych do obozów. O setkach tysięcy, które straciły domy, bliskich, wszystko co mieli. O mieście, którego już nie ma.

Powstanie Warszawskie zasługuje na pamięć. Powstańcy zasługują na pamięć i szacunek.

To nie jest temat do zabawy, ani w wieku lat pięciu, ani nigdy.