Jestem wielką orędowniczką szczepień. Wśród koleżanek, znajomych, rodziny propaguję szczepienia nie tylko obowiązkowe, ale również te, za które większość rodziców musi płacić (choć, jak się okazuje, można w wielu miejscach kraju skorzystać również ze szczepień opłaconych przez samorządy). Wierzę w medycynę, w postęp nauki i w to, że trzeba korzystać z możliwości ochronienia dziecka przed niebezpiecznymi mikrobami. Gdyby to było możliwe (choćby ze względów finansowych) postulowałabym rozszerzenie kalendarza szczepień o szczepienia, które w wielu krajach uważane są za standard – przeciw pneumokokom czy ospie wietrznej.

Z niepokojem obserwuję dane pokazujące, że w Polsce rośnie liczba dzieci, które nie są szczepione. Część wypada z grafika szczepień ze względu na niedbalstwo rodziców i niefrasobliwy sposób organizacji opieki pediatrycznej. Jednak spora – coraz większa – grupa to dzieci, których rodzice w szczepienia nie wierzą, wręcz – boją się ich. To efekt działalności ruchów antyszczepionkowych, silnych w USA i w Europie Zachodniej. Ruchów, bazujących często na pseudonaukowych doniesieniach o szkodliwości szczepień.

Zdrowy rozsądek podpowiada, że im większa będzie grupa dzieci niezaszczepionych, tym większe niebezpieczeństwo czyha na dzieci szczepione, ale z obniżoną odpornością (trzeba pamiętać, że żadna szczepionka nie chroni przed zachorowaniem w 100 procentach). Na Wyspach Brytyjskich w ostatnich tygodniach donoszono o epidemii odry, choroby która już dawno nie zbierała takiego żniwa jak teraz. Choroby niegdyś uważane za dziecięce, łagodne dziś – w krajach, gdzie populacja dzieci niezaszczepionych przekracza 10 procent – zaczynają pokazywać drugie oblicze: wirusy stają się bardziej złośliwe a choroba przebiega z komplikacjami.

Pytanie, jak przekonać nieprzekonanych, uspokoić wątpiących czy pełnych obaw rodziców, którzy w Internecie przeczytali budzące grozę doniesienia, że po szczepionkach dzieci zaczynają na potęgę chorować, a niektóre preparaty wręcz wywołują autyzm. Czy nakładanie grzywien na opornych „antyszczepionkowców” to dobra droga do zmniejszenia grupy dzieci nieszczepionych? Mimo niewątpliwie słusznych intencji organów epidemiologicznych, mam wątpliwości. A wy, co o tym sądzicie?