A tak mnie jakos na wspomnienia wzielo wczoraj ale juz nic mi sie psac nie chcialo

3lata temu 4 wrzesien poszlam do ginekologa dowiedzialam sie ze jestem w 9tyg. ciazy kolejna wizyte wyznaczyli mi na 4  pazdziernika a usg na 10. Z moim bylym juz chlopakiem bylismy zadowoleni obliczylismy sobie date tak na koniec marca poczatek kwietnia a wiec teraz moja dzidzia miala by 2 latka niestety nie doczekalismy sie ani kolejnego badania ani dzidziusia.22wrzesien od samego rana bolalo mnie brzucho no ale nie poszlam od razu do lekarza ok godz.17poszla mi krew wystraszylam sie i od razu poszlismy do lekarza a ze byla to sobota musielismy isc do ambolatorium tam lekarz stwierdzil ze poronilam i ze mam sie nie martwic bo 50%kobiet w moim wieku poronilo no myslalam ze go udusze no aledostalam skierowanie do szpitala a tam dokladne badania i wypytywanie sie co sie stalo opowiedzialam przyszedl lekarz i kazal mi sie polozyc bo bede badana. polozylam sie a ten do mnie po badaniu  ze niestety nic sie nie dalo uratowac bo plod byl obu marly i wystapilo poronienie samoistne niestety moja dzidzia odeszla [*] Nawet nie wiedzialam ze moge to malutkie ziarenko pochowac bo nikt mi nie powiedzial i niestety zostaly mi tylko male wspomnienia ktore z roku na rok przychodza. Nie raz zadaje sobie pytanie dlaczego ten swiat jets tak stworzony ze to czego najbardziej sie chce odchodzi tak nie spodziewanie a nie ktore mlode kobitki wyrzucaja lub zabija te malenstwa i chodza bezkarnie