Bardzo z utęsknieniem czekaliśmy na naszego aniołka. Adaś urodził się sierpniu tamtego roku i nasza rodzinka powiększyła się co było dla nas najwspanialsze , córcia bardzo się cieszy z małego braciszka , pomaga mamie od początku, kiedy wraca z przedszkola to tylko biegiem podbiega do Adasia i daje buziaczka. Widzę radość w jej oczkach:):) Adaś jest cudownym dzidziusiem od początku, spokojniutki , okazuje swoją radość codziennie, uśmiecha się malutkimi oczkami popatrzy i to jest najwspanialsze dla nas że rowija się prawidłowo. Coraz częściej nas zaskakuje czymś nowym, teraz mając około 7mcy pełza okrężnie i tyłem po pokoju, trzyma się i buja na kolankach czyli niebawem zrobi kroczek do przodu:)Potrafi już samodzielnie siedzieć co bardzo mu się podoba bo widzi świat z innej perspektywy, odkrywa nowe rzeczy i bardziej bawi się zabawkami.Pamiętam jak się urodził i był taki malutki a teraz rośnie w mgnieniu oka. Siostrzyczka jest taka wpatrzona w niego i czyta mu bajeczki, Adaś przypomina mi Natalkę jak była malutka, patrząc na niego powracają wspomnienia, jest podobny ale też różni się na swój sposób, jest naszym aniołkiem, Cudownie że mam taką kochaną dwójeczkę dzieciaczków bez których byłby pusto i nudno.:)