Lozeczko już rozstawione, co nieco poprane, koncze wieszanie zaslonek- wlasnie mam przerwe :). Malymi kroczkami zblizamy sie do przywitania naszego kangurka. Miło jest popatrzec, jak zmienilo sie mieszkanie i jak my sie zmienilismy, niby ci sami, a jednak inni. Czasem chcialoby sie juz ubrac posciel, rozpakowac materac..., tak zeby juz wszystko bylo na tip top, tak mnie korci! Ale wszyststko ma swoj czas. Jutro do lekarza! Tak się cieszę! Moze zobaczymy dzieciatko wyrazniej niz do tej pory i w koncu sie dowiemy...  suwaczek juz zasuwa, zdaje sie ze coraz szybciej, moze i kangurek wczesniej wyskoczy... mielibysmy wiecej lata dla siebie :). Lubie jak "M" mowi do niego, a mi opowiada, co w srodku sie dzieje, to moje ulubione opowiesci... bede za tym tesknic. Zdaje sie, ze bardziej przezywa to wszystko niz ja. I w ogole latwo sie wzrusza. Od poczatku wiedzialam, ze nie spotkalam nikogo, kto tak, jak on nadawalby sie na  tate. Jestesmy szczesliwi, a niedlugo malutkie bedzie z nami:).