Witam, To mój pierwszy wpis i wydaje mi się, że powinnam mniej, więcej opisać o czym będzie mój blog. Mianowicie będzie o mnie, o staraniu się o dziecko i o moich spostrzeżeniach na temat świata. Tak mi się wydaje. To może się zmienić pewnie z czasem, bo życie nas zaskakuje. Mam nadzieje że nie będzie w nim nic nudnego ( mam taka nadzieję :) . Jestem mężatka, od 2 lat. Mam wspaniałego męża z którym świetnie się rozumiem co nie oznacza że się ni kłócimy :). Spokojnie kłócimy się, ale to nie trwa długo, bo nie umiemy bez siebie żyć. Ja jestem przed trzydziestka a mój kochany mąż, już do tej magicznej cyfry właśnie dobił. Lubimy czytać książki i oglądać filmy. Myślę, że jesteśmy zwykłym przeciętnym małżeństwem. Więc czemu piszę ten blog? Od kilku miesięcy staramy się o dziecko, całymi dniami serwowałam po Internecie, czytałam fora o bezpłodności, o kobietach, którym się udało itd. Co miesiąc łudziłam się że w tym miesiącu się uda, że zobaczę te magiczne dwie kreski. A tu, co? A tu nic i nic, i nic! I to nic już mnie dobija. No niby nic a jednak coś. Ale nie to coś, co bym chciałam. Czyli dowiedziałam się, że mam niedoczynność tarczycy. pomyślałam sobie, ok. pewnie to było przyczyną. Spokojnie Gośka, teraz się uda. Przyznać muszę, że po tabletkach które zapisała mi endokrynolog czuje się lepiej. Co znaczy lepiej? Mam częściej ochotę na sex, nie jestem marudna, włosy mi nie wypadają, jestem pogodniejsza. No, ale gdzie nasze maleństwo? Jeszcze nie ma. Kiedy przeprowadziliśmy się do nowego mieszkania jeszcze przed ślubem pomalowaliśmy pokoik dla dziecka, zawiesiliśmy śliczna lampę. Ale teraz jest tam komputer, suszarnia, a mąż zrobił sobie pokój do ćwiczeń. Czekam może się tym razem udało dowiem się we wtorek. Trzymam kciuki!