Mateusz przecież miesiąc temu dwa latka skończył. Odwlekałam ten moment i zdecydowałam późno ale ze smoka trzeba było zrezygnować. Smok był dla Mateuszka bodźcem pomagającym zasnąć w minutę zarówno przy dziennej drzemce jak i wieczorem. Tata, Barti, Matiś i ja wyszliśmy uroczyście na balkon i tak jak to było przy Bartku smok pofruuuuuunął do słoneczka.

Pierwszy wieczór był spokojny. Mateuszek spał przy mnie a zanim zasnął kilka razy pokazywał paluszkiem, że smok do słonka pofrunął: "oka taaam mama" . Smutną miał minkę, czasem marszczył czółko. Bardzo mi było szkoda Matisia, bo nie myslałam, że mój temperamentny awanturnik tak czule, spokojnie w zasadzie  pożegna się ze smoczkiem. O godz. 4 bardzo się rozpłakał, rozpaczliwie. Na ręce nie chciał, wyginał się. Dałabym mu tego smoka gdybym nie obcięła końcówek wszystkim trzem a zrobiłam to z myslą, że pomogę swojej konsekwencji;). Po rozgrzaniu brzuszka małą porcją kaszki Matiś zasnął.

Drugiego dnia wesoło nie było. Mateusz rozumiał, pokazywał, że smoka nie ma, że słonko ma i nie ze złością płakał a z rozpaczy. Dzień był zorganizowany cały pod niego, żeby miał tyle atrakcji, żeby o smoku nie pamiętać. Nowe zabawy w domu, długi spacer, odwiedziny babci, ponadnormowy czas ze "Światem Elmo".

Wieczorem w łóżeczku jeden raz wstał, opowiedział sobie historię i smoku, i zasnął ślicznie. Za to jak się w nocy budził to lekko nie było, co tu pisac więcej;).

Dziś trzeci dzień bez smoka. Po rytuałach drzemkowych zostawiłam do uśnięcia Matisia w swoim łóżeczku. Mateuszek poskakał, bajeczkę "poczytał" i zasnął:). Spał spokojnie dwie godziny:). Przed nami wieczór. Wiem, że wszyscy bedziemy musieli się postarać.

Bardzo mnie synek zaskoczył. Płacze, nie jest to bezbolesne rozstanie ale myslałam, że bedzie duuużo gorzej. Jestem z Ciebie dumna Mateuszku:).