Nie jestem matką, pewnie jeszcze przez długi, dłuuuuugi czas nie będę, ale trafiła mi się świetna okazja by zostać matką chrzestną. Jak tylko się dowiedziałam, to od razu oszalałam na punkcie tej małej dziewczynki, chociaż jeszcze w tedy nie było jej na świecie. Każde zakupy z koleżankami na mieście, musiały skończyć się odwiedzeniem jakiegokolwiek działu, bądź sklepu dla dzieci. Mimo iż dziewczyny strasznie się denerwowały po czasie i tak oglądały ze mną te słodkie małe ciuszki, zabaweczki, mebelki...13 stycznia, jakoś w porannła do mojego pokoju mama "urodziła", te słowa ucieszyły mnie bardziej niż jakolwiek ocena celująca w szkole.Oczywiście już wieczorem musiałam tam być, i nazajatrz rano też :) . W tedy właśnie pierwszy raz trzymałam dzieciątko na kolanach, patrzyłam jak słodko śpi i od tamtej pory odliczałam tylko dni do chrzcin...

Lena Adela - słoneczko, oczko w głowie matki chrzestnej. Nie jest to tylko jakaś "faza" na parę miesięcy, nie.Wiem że jestem bardzo ważną osobą w jej życiu i to nie tylko do dawania prezentów... Będę pomagała jej rodzicom w razie gdyby oni nie mogli czegoś zrobić, będę pomagała temu małemu szkrabowi we wszystkim o co mnie tylko poprosi. Nie będę też obojętna w stosunku do niej kiedy moje życie nabierze tępa już w 4 klasieprzy maturach, czy też za 3 lata jak się wyprowadzę z domu do Krakowa by studiować i ułożyć własne życie... Cokolwiek się nie będzie działo, o Lence zawsze pamiętać będę :).