Hmm no i jest ta jesień, pierwsza w życiu mojego Krzysia i kolejna dla nas.Taka nostalgia przychodzi: 13lat temu cieszyłam się z pierwszych tygodni Justysi a dziś też ma pierwsze tygodnie ale w gimnazjum. Jak ten czas leci. Pisząc koleznce przypomniałam sobie, że parę lat temu była pogoda podobna do dzisiejszej i umierałam ze strachu czekając na zakonczenie operacji.Julity Teraz są juz takie duże i samodzielne a nasz Krzys taki malutki i zależny od nas wszystkich. Eh życie!!!

Właśnie siedze sama, za mną tona prania do złożenia, w zlewie piętrzą się kubki po śniadaniu, Krzyś śpi, w domu cichutko. Lubię te chwile spokoju, kiedy to dziewczynki są w szkole, mały śpi a ja mogę usłyszec co mówią ściany.

Kochany znowu w pracy! Boże on spał tylko trzy godziny od przedwczoraj!!! Dlaczego w tych czasach nie można normalnie życ i utrzymac rodzinę z jednej pracy?????????A tu stosy rachunków i jak zaczniesz zalegac chocby z jednym to potem ciężko wyjśc na prostą. i znowu trzeba jakieś zakupy zrobic bo w lodówce tylko żeberka z półek świecą. Ale za co te zakupy zrobic jak na koncie niewiele zostało a do dziesiątego daleko?! Na szczęscie wiem że mój mąż na głowie stanie a na chleb zawsze będzie, No i mam wyrzuty sumienia że ja w domu siedzę a on tak ciężko pracuje i wypruwa sobie flaki dla nas. Ale są dzieci i trzeba dla nich tez  znaleźc czas. Gdy pracowaliśmy oboje to niestety musiały większośc dnia same dbac o siebie i  nie wyszło im to na dobre. Tak więc któreś z nas musi byc na straży porzadku. No własnie porządek!!!! Odwracam się za siebie i niestety bałagan ciągle tam jest i wzywa niemiłosiernie!!!!!

O rety przecież wczoraj tak ładnie posprzątałam, a dziś znowu nie da się do domu wejśc!! Skąd bierze się ten wszędobylski brud?????????????????