1 wrzesień to dzień dla wszystkich uczniaków wyjątkowy.Pewnie nie wszyscy są z tego faktu zachwyceniu,ale niestety -konieczność.

Dla mnie ten dzień od ponad 30 lat jest zawsze wyjątkowy,bo to dzień moich urodzin.CI co pamiętają,składają życzenia.Bez względu na to w jakiej formie,każdy jest dla mnie wyjątkowy-czy sms,czy na nk,czy na FB.Jednego dnia szłam do szkoły,jednocześnie obchodząc urodzinki.

W tym roku urodzinki spędziłam w pracy.Szkolna młodzież do szkoły,a ja -nie pojechałam z nimi,tylko do pracy.I się zaczęło.Nowe wyzwania,nowe informacje,wszystko nowe.Łukasz w II klasie gimnazjum,Ewa-za kilka miesięcy będzie kończyć szkołę podstawową.Chciała bym jechała,ale stwierdziłam,że zostawię ten dzień na dzień zakończenia szkoły.Tym bardziej,że urlop będzie mi potrzebny i w październiku,potem w listopadzie dwa razy,wolę więc zostawić go na takie konieczności.

I się zaczęło...Kacper zaczyna odczuwać mój brak.Rano -jak śpi gdy wychodzę to pół biedy.Ale jak nie śpi-zaczyna płakać,gdy wychodzę.Tak było w czwartek.Ja za drzwi,a on w płacz.Na szczęście Ewa go uspokoiła,odwróciła uwagę.Wcześniej nie było tego AŻ TAK.Mam nawet problem z wyjściem do toalety,bo synek w płacz.Biegnie za mną,jakby bał się,że mu ucieknę.Od początku był przyzwyczajony do rozstań ze mną i problemu nie było.Ale właśnie od czwartku się zaczęły...Może to tylko "na chwilę"...i mam taką nadzieję.Oczywiście,gdy jestem w domu -staram się być z nim...

Ale jutro znowu ja do pracy.Zaczynamy "normalność",jakieś uporządkowanie...Bo ten koniec wakacji,a zwłaszcza ostatni miesiąc był dla mnie bardzo zwariowany.Życie w biegu,jeden wielki chaos.

     A wszystkim uczniakom na dni nowego roku szkolnego życzę samych piątek w szkole i ani jednej uwagi.Zwłaszcza tymco rozpoczęli naukę w I klasie podstawówki.To dla nich nowe wyzwania.Dla nich-wytrwałości.A dla mam-CIERPLIWOŚCI.Coś wiem o tym...