Coraz częściej myślę o zbliżającym się porodzie, jeszcze co prawda zostało trochę czasu, ale gdzieś w podświadomości kłębi się ta myśl, jak to właściwie będzie. Pojawia się stres, niepokój i poczucie ,że nie dam sobie rady. Na początku ciąży czytalam wszystko co możliwe na temat 9 miesięcy i rozwiązania i ciągle myslalam o tym wszystkim i zaczęłam się bać. Dziś mam większy dystans( nie żebym się nie bała) ale staram się podchodzić spokojnie do tematu porodu. Ostatnio zlapałam sie na tym ,że czuje się fantastycznie będąc w ciązy( i czekam na spotkanie z moją kruszynką, ale gdzieś pojawia się żal , że pod serduszkiem już jej nie będzie) Mój mąż pragnie mieć kolejne dziecko jak najszybciej,więc może nie będe długo czekać na ponowny odmienny stan:) Marzy nam się trójeczka, taka nasza mała rodzinka Na gimnastykę wczoraj nie poszłam, a moje próby ćwiczeń zakończyły się po 15 minutach- zabrakło pani prowadzącej:) ale udało mi się znaleźć piłkę do ćwiczeń , więc może to mnie zmobilizuje i gimnastyka będzie trwała 20 minut:) Na szczęście w przyszlym tygodniu też jestem zapisana , więc juz nie odpuszczę.