Wiem, wiem nie było mnie troszkę, ale jakoś weny brak, czasu brak i  humoru też,  mogłabym tak wymieniać bez końca, ale przecież nie to jest najważniejsze. Ważne, że jestem i obiecuje poprawę. Ruszam z nowymi wpisami niczym uczniowie do szkół, w okno wkrada się słońce, ale takie już bardziej pochmurne i nieco jesienne, w ogóle te wakacje zaliczam do deszczowych i płaczliwych, z niecierpliwością czekam na następne, oby lepsze. Mój  brzuszek rośnie i mały lokator rozpycha się niesamowicie, na usg pokazał ślicznie buzie i coś jeszcze, co świadczy, że na pewno będziemy mieli syneczka, jestem szczęśliwa i jednocześnie nie mogę się już doczekać kiedy go zobaczę i przytulę. Niestety ułożony jest miednicowo i pani doktor sugeruje planowaną cesarką( ciekawe co na to mój lekarz prowadzacy) ja jestem przerażona, bo bardzo chciałabym rodzić naturalnie. Cały czas  mówię syneczkowi by się obrócił, ale on mnie nie słucha, ma jeszcze czas, ale z każdym dniem mniej. Wybrałam już szpital, oby wszystko odbyło się po mojej myśli. Jedyny minus, że we wrześniu zostaje sama, a już teraz jest mi trudno nadążyć za Tosią...która szaleje i broi i jest przy tym mega słodka, że człowiek nie może się na nią gniewać:) próbujemy pożegnać się ze smoczkiem, trudna sprawa, bo Tosiula uwielbia swojego silikonowego przyjaciela, ale mama ma twarde serce i dzielnie trzyma dydusia schowanego.