Dzisiejszy dzień rozpoczął się w taki sposób.

"Mamo, mamo, choć tu szybko, proszę cię" - niewyspana, potargana, bo moje włosy jeszcze grzebienia nie zdążyły zobaczyć z popuchniętymi oczami biegnę do pokoju synka odbijając się a to od jednej a to od drugiej ściany z myślą, ze coś się stało, bo nigdy wcześniej tak mnie nie wołał. W końcu dojrzałam drzwi i wtargnęłam jak tajfun sprawdzając w pośpiechu jego czółko.

"Mamusiu, proszę zostaw mnie i posłuchaj".

O matko - pomyślałam - co się stało?

Na to mój synek już dawno przebudzony, bo skory do zabawy rzekł: "miałem ci to wczoraj powiedzieć, ale nie zdążyłem, bo poszłaś spać. Tak się zastanawiałem i zastanawiałem i myślałem i myślałem co ci powiedzieć i powiem ci mamusiu, że ślicznie dziś wyglądasz i masz przepiękną buzię"

Na te słowa z moich oczu polały się łzy szczęścia. Niby nic a tak uraczy serce matki.