Popołudnia dzieci spędzają na dole u Babci. Babcia może nacieszyć się wnukami, a my mamy czas dla siebie, który zazwyczaj trwa bardzo krótko, bo coróż któreś woła Mamę lub Tatę tylko po to by chwile na nie popatrzeć albo przytulić. Tym razem było inaczej. 

Byliśmy w trakcie poważnej debaty, gdy na schodach usłyszeliśmy Teściową proszącą o pieluszkę dla Nikosia, bo zrobił kupkę. Pieluszkę? - pomyśleliśmy - jaką pieluszkę skoro już od dłuższego czas jej nie nosi? Mąz się zlitował i zszedł na dół dając mi jeszcze chwilę na odpoczynek.

Nikoś widząc go w drzwiach, nie czekając na reprymendę, od razu zaczął mówić:

Tatusiu, wiem, ze źle zrobiłem - Mąż zrobił wielkie oczy, ale słuchał dalej - ale nie było Mamusi, nie było Tatusia, więc komu miałem wołać? 

Mąż z trudem powstrzymał śmiech, wziął Go za rękę i przyprowadził do Mamusi, bym mogła zająć się brudną robotą. Jak zwykle tłumaczę Nikosiowi, ze trzeba wołać, ze na pewno brzuszek wcześniej Mu komunikował, ze chce mu się kupkę... Na to Nikoś spojrzał się na mnie, złapał dwoma rękoma za buzię i oznajmił ze brzuszek wołał, ale było już za późno