Muszę się Wam pochwalić! –sukcesem Antosia oczywiście. Nie dość, że przystojny, nie dość, że słodki to jeszcze okazuje się, że mądry. Mąż idzie wybrać syna z przedszkola i tam zostaje poinformowany przez panią opiekunkę, że musi udać się na rozmowę z siostrą dyrektorką. Zdenerwowany podejrzewa, że Antoś narozrabiał. Siostra zakonna informuje jednak, że Antoś zostaje przeniesiony w drodze awansu do „starszaków”. Mąż wraca do domu bez szczegółów, które dla niego są zbędne! Ale nie dla mnie:) Chwytam więc za telefon i rozmawiam z siostrą dyrektorką. Dowiaduję się od niej, iż Antoś jest dzieckiem bystrym, inteligentnym, nie ma kłopotu z czynnościami samoobsługowymi, nawiązuje szybko kontakty i chętnie uczy się nowych umiejętności. Siostry i nauczycielki obserwując synka doszły do wniosku, że w starszakach będzie się rozwijał i znajdzie wielu przyjaciół. Trochę bałam się, jak Antoś zareaguje na przeniesienie. Mój synek jednak wydaje się być zadowolony, a ja jestem z niego taka dumna. Rozumiem, że na każdym etapie życia może zdarzyć się awans, ale po dwóch tygodniach:)