Kilka kartonowych pudełek schowałam do spiżarki i nie pozwalałam ich zniszczyć. Po przyjściu z pracy zbulwersowana pewnym faktem opowiadam mężowi przebieg zdarzenia. Na koniec mówię: „ Tego mi jeszcze do szczęścia brakowało!” i słyszę z ust syna: „ A czego mamusiu?” Zbywam go jakąś odpowiedzią i idę przygotowywać obiad. Antoś tym czasem wchodzi do spiżarki i wynosi z niej kartonowe pudełko. Podbiega do mnie i pyta czy może je sobie wziąć do zabawy. Bardzo zajęta odpowiadam szybko: Pewnie, że możesz. Na to synek: „Dzięki mamusiu. Tego mi do szczęścia brakowało!