Wszyscy wspominają, mówią o tragedii sprzed roku. Czegoś takiego nie da się zapomnieć. Katastrofa pod Smoleńskiem wywołała wśród nas szczególne poruszenie. Większość w pełni rozumiała stratę jaką poniosło państwo, jaką poniosły rodziny ofiar, a w szczególności  dzieci. Ja także pamiętam ten dzień. Od zwykłego sobotniego sprzątania oderwała mnie wiadomość o tej tragedii i kolejne godziny były jak z koszmarnego filmu. Nie mogłam uwierzyć w przewijające się przed moimi oczyma obrazy. W końcu dotarło do mnie, że to prawda i przepłakałam kilka następnych dni. Nie było tam moich bliskich, ale znałam osobiście pana Leszka Deptułę, posła z Mielca. Przy naszym radomyskim gimnazjum miano posadzić cztery dęby katyńskie, posadzono pięć, jeden właśnie dla niego. Zachwycałam się poezją księdza Romana Indrzejczyka. Jest pełna zadumy nad...człowiekiem zarówno z jego radościami, szczęściem i dobrocią, jak też cierpieniem, lękiem i słabościami. Inni znani mi przecież byli, bo stanowili najważniejszą elitę naszego państwa. I nie są dla mnie ważne wypowiedzi kto kogo lubił czy nie lubił, czy płakać czy się tego wstydzić, czy jestem za taką opcję czy inną. Dla mnie najważniejsze było wówczas to, że ludzie Ci zostawili swoich bliskich, że dla kochających ich osób to tragedia, zmieniająca na zawsze ich życie. Bo przecież wśród tych 96 ofiar byli ojcowie i matki dzieciom, żony i mężowie, narzeczone i narzeczeni, babcie i dziadkowie, córki, synowie i wnuki. Ile jednostkowych tragedii? Niech pomyślą o tym ci, którzy mówią, że nic ich to nie obchodzi, że nie muszą pamiętać. Ci ludzie złożyli w hołdzie zamordowanym w Katyniu najwyższą ofiarę, ofiarę własnego życia. Ja chcę pamiętać i nie chcę zapomnieć!

Mój wiersz napisany zaraz po tragedii.

          Miałeś być

Miałeś być chłodny dniu kwietniowy

Dniem pamięci o prawdzie, co po latach tylu

Pochylić ku sobie miała nasze głowy

Obmyta z kłamstw gorzką łzą pokoleń wielu

Miałeś być...

Ci co prawdzie tej hołd złożyć chcieli

Znamienitych Polaków wielkie grono

Już cię Katyniu nie ujrzeli

Krwią polską spłynęło twoje łono

Miałeś być...

I byłeś mglisty dniu kwietniowy

Dniem pamięci o prawdzie, co światło ujrzała

Stworzyła historii bieg nowy

Szkoda, że tylu ofiar zażądała

Miałeś być...

Nie ma już Prezydenta i jego żony Marii

Wybitnych polityków, wojskowych i księży

Szlachetnych ludzi, którzy ojczyznę kochali

Jaką drogą Polska bez nich dziś podąży?

Miałeś być...

I będziesz na zawsze rozpaczą spowity

Smutnym wspomnieniem co łzę w oku kręci

A w sercu skrywa napis wyryty

Cześć ich pamięci!