rss wpisy: 16 komentarze: 22

Smaki Dzieciństwa

To nie tylko wspomnienie konfitur babci, kąpieli w morzu czy odwiedzin św. Mikołaja...

Utworzono: 2010-02-11

Ty też byłaś Małym Kosmonautą

Zima trwa. Kto z nas, brnąc w śniegu, z nosem utkwionym w chodnik, by przypadkiem nie wdepnąć w ogromną kałużę, pomyśli o tym, że jakiś czas temu, o tej porze był Małym Kosmonautą. O tym, że ja też byłam przypomniał mi artykuł Agnieszki Usiarczyk traktujący o odmrożeniach.

Zostawiając te przykre dolegliwości na boku, przed oczami stanął mi obraz samej siebie - w wielkim różowym kombinezonie (najpierw troche za dużym , potem w sam raz, ostatecznie nieco kusym).Do tego gruby szalik - kolor nie ważny, bo zmieniał się praktycznie co roku - ważne że straszliwie "gryzł" i "drapał" w szyje. Na głowie czapka, koniecznie zawiązywana pod szyją, żeby nie sapdła i żeby się nie zgubiła. No i rękawiczki, z jednym palcem i koniecznie na sznurkach, żeby samowolnie nie zginęły. Wszystko skrzętnie zamotane, zawiązane, zapięte, odpierające atakujący wiatr, mróz, całe zimowe "zło".

Było mi ciepło i ...nie mogłam się poruszać. Dopierio po jakimś czasie zyskiwałam jaką taka swobodę ruchów. Stąpając po śniegu czułam się jak bym spacerowała po innej planecie. Utrudnione ruchy, utrudnione oddychanie, jednocześnie gorąco i mróz szczepiący w policzki. A kiedy pzypadkiem się poślizgnełam, to był już koniec, jak żuk na plecach czekałam aż ktoś mnie podniesie. Wszystko to łagodził kojący zapach kremu Dermosan.

To był cudonwy czas, w którym każdy przez chwilę był Małym Kosmonautą.

ps. Ciekawe jaki zapach miały Wasze zimy ?

zgłoś naruszenie

Komentarze

erka | 12-02-2010 09:10:47 | zgłoś naruszenie

Na prawdę to wszystko paiętasz?? ja nie pamiętam chyba nic z okresu do 3 roku życia - ani kremu, ani kombinezonu... koło 4 roku życia miałam czerwone lakierki - to pamiętam:D (Miłość do butów pozostała...) później raczej jakieś pojedyncze wspomnienia, ale żeby tak wszystko... zazdroszczę:)
toja51 | 15-02-2010 14:04:35 | zgłoś naruszenie

Za moich czasow dzieci nie nosily kombinezonow. Ale, gdy patrze na swoje zdjecie w wiieku 4 lat na sankach i widze swoj gruby plaszczyk, szalik zawiniety wokol kolnierza, i czapke - mimo ze zdjecie jest czarno-biale - przypominam sobie, ze byla rozowa, gryzla w glowe jak pirania, a obcy ludzie mowili o mnie "och jaki piekny chlopczyk", mimo ze juz wtedy bylam dziewczynka. Czy cos pamietam sprze 3. roku zycia? Nie, to bardzo rzadkie. A juz na pewno nie tyle szczegolow. Niektorzy rodzinne opowiesci przypisuja swojej pamieci:))
Kaśka | 16-02-2010 14:54:35 | zgłoś naruszenie

A mi nasilniej utkwił w pamięci zimowy horror pt.smarowanie buzi. Przed wyjściem z domu mianowicie mama smarowała nam twarze wazeliną, co było ohydne - śmierdziało, kleiło się do czapki i wyglądało koszmarnie. Nie będę czegoś takiego moim dzieciom fundować przenigdy!
SmakiDziecinstwa | 16-02-2010 20:17:11 | zgłoś naruszenie

Różne rzeczy pamiętam - jako osoba już dorosła zdaję sobie doskonale sprawę, że ludzka pamięć jest wybiórcza i bywa zawodna. Zwłaszcza ta z okresu dzieciństwa, w której luki uzupełniam wyobrażeniami na podstawie zdjęć z tego okresu, z opowieści moich rodziców i najbliższych. Podczas Wigilii coraz częściej zdarzają się "spory" co do tego, jak było naprawdę. Dlatego nie roszczę sobie pretensji do tego, że te moje wspomnienia to PRAWDA - obiektywna i nieskażona subiektywną idealizacją. Na tym polega cały urok wspomnień z dzieciństwa, ich smak. Przynajmniej dla mnie.

I tak się zastanawiam, w którym momencie mojego wpisu, pojawia się coś na temat tego, że to było wtedy kiedy miałam 3 lata lub 4 lub mniej? Bo ja tego tu po prostu nie widzę.
Nat | 17-02-2010 22:24:14 | zgłoś naruszenie

Tak!! Zima w dzieciństwie była cudowna. Wszystko mi się podobało. Po pierwsze: tata, który ubierał mnie i mojego starszego brata w chyba największe czapki świata, ale najpierw dwa swetry, podwójne skarpety..aby było ciepło, ciepło! Po drugie: biały śnieg i w kolejności chronologicznej sanki, różowe narty (ale brata!) i zjazdy z 2 metrowej usypanej na podwórku górki, ostatecznie łyżwy. Z dzieciństwa pozostała mi miłość do zimy, tak przydatna w obliczu wszeobecnie panującej od wielu dni…