Moje starsze dziecko nie przestaje mnie zadziwiać...

Dopiero teraz dochodzi do mnie sens słów mojej mamy, która mówiła, że ja "zawsze byłam hej do przodu!". Obojętne o jaką dziedzinę życia chodziło... Najbardziej widoczne było to w pierszych kilku latach  życia... W wieku 10 miesięcy chodziłam (a właściwie biegałam), na roczek wspięłam się pierwszy raz na kredens i spadłam (boleśnie tłukąc cztery litery...:P), w wieku dwóch lat jeździłam na rowerze o dwóch kólkach i mówiłam jak niejden pięciolatek...(no buzia mi sie nie zamykała.... Zostało mi do teraz :) ). Moja córka ma podobnie. Znam kilku "roczniaków", ale żaden nie chce usiąść przy stole i sam zjeść zupę z miski... Albo pić herbatę sam, ale nie z butelki, bidonu czy niekapka... Z normalnego, regularnego, porcelitowego kubka... A najlepiej ze szklanki bez uszu. I dzisiaj po raz pierwszy nie musiałam jej przebierać, bo się nie zalała... Ciągle jestem w szoku. Albo ja tak szybko się starzeję, albo moje dziecko jest tak "hej do przodu! " :)