Ja jestem ateistką, dzieci są nie chrzczone, w kościele byli dosłownie kilka razy na chrzcinach, pogrzebach i weselach - to tak tytułem wstępu. Temat religii mamy dość omówiony, córka na etykę w szkole chodzi, często rozmawiamy. Pojechaliśmy na chrzciny. Kościół.

Scenka numer 1:

Msza się zaczyna, wszyscy się żegnają, my oczywiście nie. Babcia, która jakoś nie może się pogodzić z zastanym światopoglądem usiłuje nauczyć Rafcia jak się przeżegnać, a Rafcio na pół kościoła:

- no co Ty babcia, ja nie wierzę...

Scenka numer 2:

Zbierają na tacę.

- na co Pan zbiera - pyta Rafcio

- na kościółek - odpowiada babcia

do rozmowy włącza się Kamila:

- my nie dajemy na kościółek, bo my dajemy na biedne dzieci.

Wprawdzie na chrzcie takie rozmowy nie najlepiej wyglądają, ale dumna jestem z dzieci moich, że rozumieją, potrafią być w opozycji i nie przejmują się za bardzo opinią innych.