W ubiegłym roku Mikołajki były dla nas bardzo wyjątkowe, ponieważ był z Nami nasz kochany Synuś. Dzięki naszemu Maleństwu na nowo poczuliśmy magię Świąt i postanowiliśmy, że będziemy obchodzić Mikołajki tak jak kiedyś, gdy jeszcze sami byliśmy dziećmi. Choć Jaś miał wtedy niespełna 3 miesiące, to i tak stwierdziliśmy, że od maleńkiego będziemy uczyć Go tradycji, jakie sami wynieśliśmy z naszych domów rodzinnych.

                W nocy z 5 na 6 grudnia z ogromnym zapałem ustawiliśmy buty i tłumaczyliśmy synkowi, że musimy czekać na Mikołaja, który przyniesie nam prezenty. Jaś uśmiechał się tylko, jak gdyby wszystko rozumiał. Kiedy maluch zasnął z ogromną radością wrzucaliśmy czekolady i owoce do butów. Pojawił się mały problem, bo Jaśkowe buty były tak maleńkie, że nic się w nie nie mieściło :) Ale oczywiście ja, jako rezolutna mamusia, zawsze wszystko kupuję na zapas. Więc wyjęłam z szafy zimowe buciki w rozmiarze 21 i ustawiłam obok naszych. W nie bez problemy można było zmieścić czekoladę i inne drobne prezenty. Tak przygotowane buty czekały na nas rano.

                 Wiecie co? Nie wiedziałam, że tak ogromną radość sprawi nam widok butów z prezentami, kiedy wstaliśmy rano 6 grudnia. Mimo, że wszystko sami przygotowaliśmy to symbloiczne obchodzenie tak pięknego Święta, jakim są Mikołajki, okazało się dla nas powodem do uśmiechu na cały dzień. I choć niektórzy twierdzą, że przygotowywanie prezentów dla tak małego dziecka jest bezsensowne, to dla mnie nie ma nic lepszego. Bo w Święta nic tak nie zbliża do siebie, jak rozchodzący się w około zapach mandarynek i miłości.